تاثیر افزودن نیکل، مس و منگنز بر ریزساختار، استحکام و سختی آلیاژهای سه تایی ni - cu - mn (آلیاژ ارزان قیمت دندانی)

آلیاژهای ni-cu-mn دسته جدیدی از آلیاژهای ni-cr می باشند که در صنایع مختلف (به ویژه دندانپزشکی) کاربرد دارند و اهمیت این آلیاژها در مقدار کمتر نیکل موجود در آنها نسبت به نمونه آلیاژ ni-cr می باشد. در این پژوهش 10 دسته آلیاژ، در محدوده 50-30 درصد نیکل، 40-390 درصد مس ، 40-10 درصد منگنز با گام 50 درصد و مطابق استانداردهای دندانپزشکی و متالورژی ساخته شدند و در ساخت آنها از مواد با خلوص بالا و ریخته گری در قالب های فلزی و سرامیکی (ریخته گری دقیق) تحت اتمسفر خنثی و خلا استفاده شد که مراحل زیرا در بر می گیرد: الف) تهیه نمونه های کوچک از آلیاژهای ni-cu-mn با تغییر ترکیب شیمیایی و استفاده از محیط اتمسفر خنثی گاز آرگون. ب) ریخته گری آلیاژ تهیه شده به صورت نمونه های قرصی شکل در قالب فلزی از جنس مس - زیر کونیم. ج) استفاده از نمونه های فوق جهت آنالیزهای مختلف متالوگرافی و آنالیز کمی xrd. د) انتخاب آلیاژهای با سختی بالاتر و تهیه نمونه های کشش به روش ریخته گری دقیق در قالب سرامیکی مطابق استاندارد ada14 و سپس انجام آزمایش کشش . بررسی نتایج مراحل فوف نشان دهنده موارد ذیل می باشند: -1 ساختار آلیاژ ساخته شده همانند آلیاژهای تجاری، دندریتی بوده و نوع قالب ریخته گری در میزان دندریت به وجود آمده کاملا نقش دارد. -2 برای ساختن این آلیاژ از محیط ذوب معمولی نمی توان استفاده کرد و به محیط ذوب با اتمسفر خنثی یا خلا نیاز می باشد. -3 میزان سختی بدست آمده در این آلیاژها کاملا به تغییر ترکیب شیمیایی و نوع قالب ارتباط داشته و علی رغم استفاده از سایر عناصر آلیاژی در نمونه های تجاری، سختی این آلیاژها با نمونه های تجاری مطابقت می کند. -4 تغییر ترکیب شیمیایی می تواند استحکام و ازدیاد طول مناسب را در این آلیاژ به وجود بیاورد و آنها را قابل مقایسه با نمونه های تجاری گرداند.